Do laboratoriów analitycznych coraz liczniej wkraczają nowetechniki analityczne oraz przyrządy pomiarowe. Można tu wymienić na przykład technikę spektrometrii mas ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP MS), różne typy wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) czy elektroforezę kapilarną (EC), które to techniki są obecnie już w zasadzie powszechnie stosowane, a jeszcze niedawno były unikalne. Jednak nowoczesne techniki instrumentalne, w dużym stopniu zautomatyzowane i skomputeryzowane – stwarzając duże możliwości – nie eliminują automatycznie możliwości popełnienia błędów systematycznych wskutek efektów matrycowych i różnego typu interferencji, nie wspominając o błędach popełnianych na etapie pobrania reprezentatywnej próbki oraz przygotowania próbki do analizy. Ponadto, oznaczanie coraz niższych stężeń wymaga od analityka stawienia czoła trudnościom wynikającym z konieczności uniknięcia zanieczyszczenia próbki oznaczanym analitem pochodzącym np. z użytych odczynników, powietrza, naczyń laboratoryjnych itp.
Konieczne jest wykazanie, że wyniki uzyskiwane w laboratorium są wiarygodne, czyli odzwierciedlają rzeczywisty skład  analizowanego materiału. Wyniki analizchemicznych stanowią bowiem podstawę podejmowania wielu bardzo ważnych społecznie decyzji, w tym także decyzji ważnych z punktu widzenia ekologii. Błędny wynik może pociągnąć za sobą błędną decyzję o ogromnych negatywnych skutkach społecznych i ekonomicznych. Laboratoria analityczne przykładają więc bardzo dużą wagę do zapewnienia jakości swojej pracy.
Bardzo ważnymi elementami systemów jakości stosowanych przez laboratoria są: uczestnictwo w badaniach międzylaboratoryjnych, w tym w badaniach biegłości, oraz stosowanie materiałów odniesienia i certyfikowanych materiałów odniesienia. Norma PN-EN ISO/TEC 17025:2005 „Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących” [1] zaleca laboratoriom wykorzystywanie powyższych elementów dla dokumentowania i poprawy sprawności technicznej laboratorium, a tym samym sprawności jego systemu zarządzania. Obowiązują następujące definicje: porównanie międzylaboratoryjne (ILC) to zorganizowanie, wykonanie i ocena badań tego samego lub podobnych obiektów badań przez co najmniej dwa laboratoria zgodnie z uprzednio określonymi warunkami [2], a badanie biegłości (PT) to określenie za pomocą ILC zdolności laboratorium do przeprowadzania badań [2]. Materiał odniesienia (RM) to materiał lub substancja, dla których uznano wartości jednej lub większej liczby właściwości za dostatecznie jednorodne i na tyle dobrze określone, aby mogły być stosowane do wzorcowania przyrządu, oceny metody pomiarowej lub przypisania wartości właściwościom materiałów. Materiał odniesienia może być ciałem czystym lub mieszaniną i występować pod postacią gazu, cieczy lub ciała stałego. Przykładami są: woda do wzorcowania lepkościomierzy, szafir pozwalający wzorcować pojemność cieplną w kalorymetrze i roztwory stosowane do wzorcowania w analizie chemicznej [3].
Natomiast certyfikowany materiał odniesienia (CRM) jest materiałem odniesienia opatrzonym certyfikatem, charakteryzującym się wartością lub wartościami danej właściwości, które certyfikowano zgodnie z procedurą zapewniającą odniesienie do dokładnej realizacji jednostki miary, w której wyrażane są wartości danej właściwości; każdej wartości certyfikowanej powinna być przy tym przypisana niepewność odpowiadająca określonemu poziomowi ufności. Certyfikacja materiału odniesienia zdefiniowana jest jako procedura, w wyniku której ustalona zostaje wartość jednej lub wielu właściwości materiału lub substancji w procesie zapewniającym spójność pomiarową, z dokładnie odtworzonymi jednostkami, w których wyrażone są wartości właściwości. Procedura ta prowadzi do wydania certyfikatu materiału odniesienia, tj. dokumentu, którym opatrzony jest certyfikowany materiał odniesienia, podającego jedną lub wiele wartości właściwości i ich niepewności oraz potwierdzający, że niezbędne procedury, przy użyciu których wartości te wyznaczono, zapewniają ich wiarygodność i spójność pomiarową [3].
Udział w ILC i PT umożliwia laboratoriom obiektywną i niezależną ocenę jakości ich pracy, jednak wymaga istnienia odpowiedniego programu ILC czy PT, tj. takiego, w którym próbki do badań nie różnią się lub bardzo niewiele się różnią od próbek badanych w danym laboratorium. Warunek ten jest niejednokrotnie trudny do spełnienia. Także termin przeprowadzenia ILC/PT nie zawsze jest zgodny z potrzebami laboratorium. Ponadto czas oczekiwania na wynik trwa zazwyczaj dosyć długo, niejednokrotnie kilka miesięcy. Najbardziej popularnym sposobem sprawdzania dokładności jest wykonanie analizy CRM, przy czym także i w tym przypadku ważne jest, aby był on jak najbardziej zbliżony pod względem składu chemicznego do analizowanego materiału, ponieważ tylko wtedy możliwa jest ocena wpływu specyficznych oddziaływań analit – matryca na wynik analizy, a zatem ocena wiarygodności wyniku. Wybór CRM jest jednak, mimo że niewystarczający, to jednak dosyć duży. Szereg instytucji na świecie zajmuje się produkcją CRM. Najważniejsze to Institute for Reference Materials and Measurements (IRMM) w Belgii, podlegający Komisji Europejskiej oraz National Institute of Standards and Technology (NIST), USA. W Polsce jedynym producentem CRM dla potrzeb nieorganicznej analizy śladowej jest Instytut Chemii i Techniki Jądrowej. Powodem podjęcia w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku tej działalności, poza oczywiście odpowiednim przygotowaniem zawodowym pracowników, była chęć ułatwienia laboratoriom polskim dostępu do materiałów odniesienia poprzez dostarczenie materiałów tańszych od produkowanych za granicą o składzie typowym dla substancji czy też produktów występujących na polskim rynku.
Do chwili obecnej w IChTJ opracowane zostały następujące CRM: Popiół Lotny CTA- -FFA-1, Koncentrat Apatytowy CTA-AC-1, Liście Tytoniu typu Oriental CTA-OTL-1, Liście Tytoniu typu Virginia CTA-VTL-2, Liście Herbaty INCT-TL-1, Mieszanina Ziół Polskich INCT-MPH-2, Mąka Kukurydziana INCT-CF-3 oraz Mąka Sojowa INCT-SBF-4. Biorąc pod uwagę matrycę, pierwszy z nich zalicza się do typu środowiskowego, drugi do geologicznego, a pozostałe do biologicznego. CRMy te zostały wytworzone zgodnie z opracowaną w IChTJ procedurą [4] spełniającą wymagania odpowiednich norm [5-9] z występujących w Polsce materiałów wyjściowych.
Opracowana już w latach osiemdziesiątych w IChTJ generalna strategia przygotowania i certyfikacji CRM z pewnymi zmianami obowiązuje do tej pory. Była ona stosowana przy opracowywaniu wszystkich wymienionych wyżej CRM. Składa się ona z następujących etapów:

• wybór rodzaju materiału,
• pozyskanie odpowiedniej ilości żądanego materiału,
• wstępne badanie trwałości,
• wybranie i zakup odpowiednich pojemników, etykiet itp.,
• przygotowanie (rozdrabnianie, sianie, wydzielenie frakcji o odpowiedniej wielkości ziarna, homogenizacja),
• wstępne badanie jednorodności,
• scharakteryzowanie materiału pod względem zawartości składników głównych (fakultatywne),
• rozdozowanie materiału do pojemników,
• ostateczne badanie jednorodności,
• sterylizacja radiacyjna (obowiązkowa dla materiałów biologicznych),
• badanie trwałości,
• ustalenie metody i wykonanie oznaczenia zawartości wody,
• organizacja porównania międzylaboratoryjnego,
• wykonanie analiz metodą definitywną,
• opracowanie wyników (odrzucanie wyników odbiegających, obliczanie średnich arytmetycznych, odchyleń standardowych, przedziałów ufności itd.),
• ustalenie wartości certyfikowanych i ich niepewności oraz wartości informacyjnych na podstawie sformułowanych wcześniej kryteriów,
• druk atestu,
• materiał odniesienia gotowy do sprzedaży,
• periodyczne badanie długoterminowej trwałości CRM w trakcie przechowywania.

1. Stosunek jednostronnego przedziału ufności i średniej ogólnej:
   
   
   
   lub względne odchylenie standardowe:
   
   
   
   Przyjęto, że pierwiastki, których stężenie przekracza 5000 mg/kg, zaliczane są do makroskładników.
2. Ogólna średnia jest obliczona na podstawie co najmniej czterech zaakceptowanych średnich laboratoryjnych otrzymanych przy użyciu co najmniej dwóch różnych technik analitycznych. Jeśli wyniki otrzymane były za pomocą jednej techniki analitycznej, to liczba średnich laboratoryjnych użytych do obliczania średniej ogólnej nie może być mniejsza niż 5.
3. Jeśli warunki 1 i 2 są spełnione, ale liczba ujawnionych wyników odbiegających przekracza 50%, uruchomiona zostaje dodatkowa procedura, która ocenia zmiany wartości średniej i odchylenia standardowego w trakcie procesu eliminacji wartości odbiegających. Jeśli zmiany obu wartości nie przekraczają 15% odrzucanie wyników odbiegających zostaje zatrzymane, po czym ponownie sprawdza się, czy warunek 1 jest nadal spełniony.
4. Jeśli wszystkie powyższe kryteria są spełnione, ale po eliminacji wartości odbiegających, populacje wyników otrzymanych różnymi technikami analitycznymi różnią się istotnie, średniej ogólnej nie nadaje się statusu wartości certyfikowanej.