Ponad dwadzieścia lat temu, a więc stosunkowo niedawno, Polska stała się demokratycznym państwem opartym na gospodarce wolnorynkowej, której fundamentem jest wolna konkurencja, współzawodnictwo podmiotów rynkowych w zawieraniu transakcji poprzez przedstawianie korzystniejszej od innych podmiotów oferty rynkowej w celu realizacji swoich interesów.

W takim modelu szczególnego znaczenia nabiera rola państwa, które staje się strażnikiem reguł wolnego rynku, chroni go, ale również ingeruje w przypadku, gdy nie są one przestrzegane i przestają służyć konsumentom. Skoro więc państwo jest lub być powinno arbitrem w tej grze, to czy selektywna pomoc jakiemuś wybranemu graczowi jest dozwolona, a jeśli tak, to czy jest to fair play? W tym miejscu dochodzimy do poważnego zagadnienia, jakim jest pomoc publiczna, czyli ingerencja instytucji państwowych, polegająca na przyznaniu w jakiejkolwiek formie pomocy pojedynczemu podmiotowi gospodarczemu bądź grupie podmiotów, prowadząca do zakłócenia konkurencji na wolnym rynku.